Uykusuz gecenin ardından şişmiş ve kıpkırmızı olmuş gözlerle Ercan Havaalanına gittim..Bavulumu verdim 10 kg fazla için 40ytl istediler (sinirlendim, uyuz oldum ve hatta bu şaka olmalı falan diye düşünmeye başladım)(buarada isganbilabi'nin verdiği öğüdü tutmadım diye kendime kızdım biran) neyse sonra 20ytl'ye anlaştık..Pasaport işlemleri için beklerken Turshu'nun hediye ettiği ve dört buçuk aydan beri parmağımdan hiç çıkartmadığım yüzüğümün yerinde olmadığını farkettim..Sıradan çıktım koşa koşa (ki havaalanın demeye bin şahit lazım küçücük) x-ray cihazının oraya gittim ve memura durumumu anlattım.Yüzüğü bulmuşlar ama verirken pek bir üzgündü, sanırım sahibinin onu almaya gelmesine üzülmüştü..Pasaport işlemlerinden geçtikten sonra uçağa bineceğim kapının önüne oturdum..Artık iyice uykum gelmişti ve kendime engel olamıyordum ki yanıma Alman bir aile oturdu..Onların muahbbetine kulak misafiri oldum Almanca anlamasam da..Ama o kadar güzel konuşuyorlardı ki içlerinde bulundukları durumdan çok mutlu oldukları anlaşılıyordu.Uçak alana beklenenden geç indi ve dolayısıyla geç kalktı.Tam uyumaya başlamıştım ki( rezillik artık hiç umurumda bile değildi o soğuk ve sert banklara kıyrılıp uyumayı bile düşündüm) uçağa almaya başladılar..Bir bindiğimi hatırlıyorum bir de İstanbul'a geldiğimiz zaman ki pilotun anosunu..Dört aydan sonra nazlı bir gelin gibi karşımda duran İstanbul bana heyecan veriyordu,sevgiliyle ilk buluşma gibi..Hiç yaşlanmayan ama deneyimi sürekli artan nazlı,masum bir çocuk gibi belki de ..İster istemez bir tebessüm doğdu dudaklarımın kenarında... Geride bırakmışlığın verdiği bir acı ile..