...

Dudakların yalan söylemeye başladığı anda gözlerin kaçıyordu gözlerimden.Neden ya da kimden korktuğun belliydi 'BENDEN'..
Ama her şeyin en az snein kadar iyi biliyordum gözlerini kaçırırken...Keşkeler,nedenler ve niçinler dolu beynimin labirentindekaybolmuş,çıkış aramaya gücüm bile kalmamıştı soğuk kış gecesinde.kışları svemiyordum hava erken karardığı ve hep bir melankoliklik taşıdığı için.Oysa karanlık bizim için güzeldi.Birbirimizi görmemek için..Yaralarımız kabuk bağlayana kadar..Unutmak mümkün değil ama değişene kadar...
İnsanlar unutmazlar,
ama
değişirler...
Gün geceye döner
kar güneşe...


Arkadaşlar,başlığı siz koyun:)yorum bölümünde paylaşalım:)

yol ayrımına gelmişken..

Ya gitmeli ya kalmalı..
Bu ikisinin arasında kalmak en kötüsü..

Canımın doğum günü:)

İyi ki hayatımdasın!
Onca yıl benim olmamı istedin..Sana çocukluğumu eziyet gibi yaşatmış olsam bile seni çook sevdiğimi bilmeni istiyorum!
Yıllarca en yakın arkadaşım oldun,en zor anımda sadece beni yargılamadan senin dinleyeceğini bildim ve bunu bilmek harika bir duygu bunu da senin bilmeni istiyorum.Canım ablam:)
Hayatın boyunca hep mutlu ol ve benimle kal:)

YaLNıZLıK

Yalnızlık üzerine binlerce insan belki demilyonlarca söz söylemiştir ama kimse yalnzlıktan kurtulamamıştır.Kelimeye köken açısından baktığımızda ne kadar sevimli gelirse gelsin anlam bakımdan çok soğuk,çok yavan ve bir o kadar da acıdır.Binlerce kişiye gülmek,onlarlakonuşmak güzeldir de kendimizin bile keşfedemediği içimizin derinliklerinde yaşayan o kişiye dost olmak/bulmak zordur.Durgun gibi görünen bir deniz kıyısı gibidir insan,açıklarda fırtılar kopar durur da kimse bilmez olanı...

Yalnızlık bir bakıma güseldir de içimizdeki o insanı bulmamıza yardım eder karanlık ve soğuk kış gecelerinde.Televizyonun sesi dost olur yalnızlığın içsesine.Bazen de saatin tik takları eşlik eder kalp atışlarımıza.Duyarız,güleriiz,düşünürüz ama hep kendi kendimizeyizdir etrafımızda etten duvar oluşturmuş insnalara rağmen.En sıcak,en mahrem yerimiz yatağımızdır.Hayatımızın her aşamasında onunla paylaşırız bize özel olan her şeyi.Yalnızlığımızı tam olarak dindiremese de bir ana gibi sarar kucaklar bizi dışarıda deli gibi yağmur yağarken.Anarahminde yatar gibi kıvrılır ve yalnızlığımıza sarılırız kollarımızla...

SENİ ÇOK SEVİYORUM PAMUK TARLAM:)

TEŞEKKÜRLER


Tüm öğrettiklerin
Kimsenin sevmediği kadar sevdiğin ve emek verdiğin..
Gecelerce uyumadığın..
Saatlerce yoğun bir şekilde uğraştığın...
Tarçınlı kek,kuntakinta,patates salatası,mantar kurabiye... :) hayatıma soktuğun ve damak tadımı oluşturduğun için...
Sen beğenmesen bile :) büyük bir 'titizlikle' temizlik yapmayı öğrettiğin için...
Dua etmeyi öğrettiğin ve birinin senin için dua etmesinin lezzetini tattırdığın için...
En önemlisi her şeyi hiçbir karşılık beklemeden yaptığın içi.
Vee sayamayacağım sonsuz şeyler için..
NE KADAR TEŞEKKÜR ETSEM AZ!


Hani eskiden ben küçücük bir kızken sana kartlar yapardım,mektuplar yazardım sen de onları alır televizyonun üstüne koyar ya da buzdolabına asardın ya yine öyle olmasını hayal ettim canımıniçi..Aynı onlar gibi çocuksu ve temiz olmasını istedim, senin gibi:)

İyi ki Varsın ve Annemsin:)

Sen Öğrettin Bana...

Kötülüklerin geçici olduğunu ama iyiliklerin hep yanımızda, içimizde olduğunu..

Başkalarını üzen insanlara bile iyi yaklaşmak, onları da iyiliğe teşvik etmek gerektiğini....

Karşılıksız sevmeyi, özveride bulunmayı ama kişiliğimizden de ödün vermememiz gerektiğini..

Hayata ve insana dair birçok şeyi sen öğrettin tatlıların tatlısı,canım annem:)

Lacivert Deniz

İçim sıkıldı ve bloglarımızdaki eski yazılarımızın bir kaçını okudum sevgili dostlarım ve güldüm,düşündüm hatta çok da duygulanıp engel olamadım kendime..Buaralar kendime dönüğüm iç dünyamda yaşıyorum karmakarışık dalgaların içinde huzurla bakıyorum geçmişe...